hemel

St-Pieter staat aan de Hemelpoort te wachten op de zielen die naar boven
komen, en ziet Jezus wandelen. Hij roept hem even bij zich en vraagt: "Kan jij even op de Poort passen, terwijl ik een kleine boodschap ga doen?"

"Natuurlijk", antwoordt Jezus, "wat moet ik eigenlijk doen?"
"Eigenlijk niet moeilijk... Gewoon wat vragen stellen aan de zieltjes die hier aankomen en vragen naar hun achtergrond, hun familie, wat ze gedaan hebben in hun leven, ... Daarna moet je beslissen of ze hun toegang naar de Hemel verdiend hebben."

"Klinkt vrij eenvoudig! Oké, ik let er wel even op..."

Dus Jezus staat te wachten aan de poorten terwijl St-Pieter zijn kleine boodschap gaat doen...
Plots komt er een verschrompelde oude man aan. Jezus roept hem bij zich en ze zetten zich over elkaar aan de tafel.

Jezus kijkt naar de oude man en vraagt: "Waarmee verdiende je je brood?"
De oude man antwoordt: "Ik was timmerman."

Jezus herinnert zich zijn oude aardse bestaan en leunt een beetje naar voren. "Had je nog familie?" vraagt hij vervolgens.

"Ja", zegt de man, "ik had één zoon, maar ik ben hem verloren."
Jezus leunt nog een beetje meer naar voren. "Hoe bedoel je, je verloor je zoon? Kan je me iets meer vertellen over hem?"

"Wel", zegt de oude man, "hij had gaten in zijn handen en voeten, en ik maakte hem zelf naar mijn evenbeeld. Er was geen seks bij te pas gekomen..."

Jezus barst in tranen uit, leunt nog meer naar voren en fluistert: "Vader?"
Ook de oude man leunt naar voren en fluistert: "Pinokkio?"

Adolf (jaja den echte) komt aankloppen bij de poort van Sint Pieter.

"Dag zenne," zegt den hemelpoortbewaker: "Wat is uwe naam?" Waarop Adlof onmiddellijk zijn hielen tegen elkaar klopt en met uitgestreken hand roep: "Hilter men beste, Adlof Hilter."

Sint Pieter opent zijn groot boek der toegelatenen en ziet op de eerste pagina Dolfke zijne naam staan, met daaronder de reden van weigering.

"Och mijn joenge", zegt de heilige man, "gij moogt er niet in."
" Weet ge dat door uw gedoe op aarde wij hier vandaag overvol zitten."

"Doeme," zegt den Dolf en terwijl hij door zijn snor wrijft gooit hij zijn bles achterover en zegt tegen den buitenwipper: "Luiter eens goe. Ik heb in den grote oorlog veel kruizen (lees -> hakenkruizen) weggeven maar heb er nog enkele overgehouden. Zeg tegen uwe baas dat als ik binnenmag hij er ook zo een krijgt."

Tja, denk den Piet, dat moet ik aan Jezus gaan vragen en laat Adolf in de wachtkamer plaatsnemen .

Na een tijdje tussen de wolken te hebben gezworven komt Sint Pieter Jezus tegen.

"Zeg patron," zegt Pieter, "moet ge eens luisteren. Staat Adolf hier aan te kloppen, hij zou in principe niet binnenmogen maar als ge een oogske dichttoe krijgt ge van hem zo'n kruis zoals in de oorlog."

Verdoeme, denk Jezus, dat zou een schoon stuk zijn om mijn verzameling mee aan te vullen. Maar onze pa die'n is hier nog altijd den baas.

Dus Jezus naar God de Vader en tja dien mens die ziet en hoort alles, dus als Jezus de wolk van zijn werkkamer optrekt zegt Pa tegen zijne Zoon: "'k Weet het manneke, Adlof staat aan de poort, hij zou wel binnen willen maar mag eigelijk er niet in."

"Jaja," zegt Jezus met in zijn achterhoofd dat ijzeren kruis.

"En als hij binnen mag " -onderbreekt de Almachtige zijn zoons droom- "dan krijgt ge van hem zo'n ijzeren kruis."

Waarop Jezus met water in de mond: "Jaja Pa"

En God de Vader weer: "Wel deju, 2000 jaar geleden heb ik U een houten kruis gegeven, daar zijt ge drie keer mee op uwen bek gegaan, wa wilt ge nu dan met een ijzeren bewijzen?"

Einstein gaat dood en komt in de hemel terecht. Plots staat hij voor een engel die hem vraagt: "En wie ben jij?" Einstein zegt: "Awel, ik ben Einstein!" "Serieus?", antwoordde de engel, "bewijs het dan maar eens!" "Uhm oke", zei Einstein. Hij liet zijn formule's en bewerkingen zien, waarop de engel: "Oke, je bent echt Einstein. Loop maar door en veel plezier!"

Wat later kwam Picasso in de hemel terecht bij dezelfede engel. De engel vroeg: "En wie ben jij?" Waarop Picasso: "Awel, ik ben Picasso." "Ooh ja, bewijs maar dat je Picasso bent", zei de engel. "No problemo", zei Picasso en hij verfde iets heel moois. "Oke" zei de engel, "je hebt bewezen dat je Picasso bent. Je mag doorlopen."

Weer wat later kwam Bush in de hemel en ook hij botst op diezelfde engel. De engel vroeg: "Awel, en wie ben jij?" Waarop Bush: Awel, ik Bush, former president of the United States!". "Ooh ja, bewijs maar dat je Bush bent, want Einstein en Picasso hebben het zonet al bewezen!"

Bush: "Serieus? En wie zijn die Einstein en Picasso dan"?
Waarop de engel: "Ok je hebt het zonet bewezen!!"

Een koppel komt in de hemel. Pertus zegt: voor elke keer dat jullie zijn vreemdgegaan krijgen jullie een prik. Het koppel stemt in...

Na een paar prikjes vraagt de vrouw: 'Zo, ik ben klaar, maar waar is mijn man?
Waarop Petrus: 'Hij is zo terug, we hebben hem ineens onder de naaimachine gelegd.'

Er sterft een nonneke...
Zij gaat NATUURLIJK naar de hemel waar ze door Sint Pieter met open armen ontvangen wordt.
Ze krijgt er een rondleiding als een koningin.
Alles is mooi en schoon en proper en...
Tot ze in een gang komen waar er een verschrikkelijk gekrijs te horen is achter één van de deuren.
"Wat is dat?" vraagt het nonneke. "Wat gebeurt daar in 's hemelsnaam?"
"Och", zegt Sint Pieter, "daar moet je niet op letten, daar worden de gaatjes in de rug geboord om de vleugeltjes aan op te hangen."
Ze gaan verder en alles is weer mooi en schoon en proper...
Tot ze weer in een gang komen met een nog verschrikkelijker gekrijs achter één van de deuren.
"Wat is dat dààr dan?", vraagt het nonneke met de hand voor de mond om haar verbazing en afschuw te verbergen.
"Och", zegt Sint Pieter, "niet op letten, hier worden dan weer het gaatje geboord in het achterhoofd om het aureooltje aan op te hangen."
"Amaai", zegt het nonneke, nu héél verontwaardigd en uit haar lood geslagen, "hier blijf ik niet! Wat een bloederige en wrede toestand!
Ik ga veel liever naar de hel dan!!!"
Nu is het de beurt aan Sint Pieter om verontwaardigd te kijken en hij roept dan ook verschrikt uit: "Maar dààr gebeuren verschrikkelijke dingen!
Die wil jij niet meemaken! Daar gaan ze je zelfs verkràchten!"
"'t Is niks", zegt de non, "DAAR heb ik al een gaatje voor!"

Een man komt in de hemel. Hij vertelt aan Sint Pieter dat hij een goede man geweest is, getrouwd met zijn eerste lief, flink gewerkt, meegeholpen in het huishouden... Hij voelt iets kriebelen op zijn rug, kijkt om en ziet twee vleugeltjes groeien. Daardoor aangemoedigd gaat hij verder: "Ik heb altijd gedaan wat mijn vrouw vroeg, direct van 't werk naar huis, niet op café." En hij ziet dat die vleugels groeien. "Ik heb nooit naar andere vrouwen gekeken, en al mijn geld afgegeven." En die vleugels worden maar groter en groter. Waarna de man vraagt aan Sint Pieter: "Ben ik nu een engel?" Antwoordt Sint Pieter: "Nee, een kieken!"

Er kwamen hoe langer hoe minder mensen naar de hemel. Hij had bijna niets meer te doen. Dus riep hij één van de engelen bij zich en zond hem naar de aarde.

"Ga eens kijken," zei hij, "wat daar allemaal gebeurt en waarom wij zo weinig mensen binnen krijgen." De engel ging naar de aarde en bleef er een lang weekend alvorens terug te keren en verslag uit te brengen bij Petrus. "Kijk," zei hij, "het is geen wonder. De mensen zijn slecht, allemaal valsaards, moordenaars enechtbrekers, dieven en egoïsten. De goede mensen zijn op de vingers van
één hand te tellen."

Petrus was onthutst. Hij dacht er lang over na, maar omdat hij niet wilde afgaan op één opinie besloot hij nog een andere engel te zenden met dezelfde opdracht. Toen die na een week terugkwam zei hij tegen Petrus: "Het is waar. De mensen zijn zeer slecht. Allemaal valsaards, leugenaars en dieven, ruziemakers en bedriegers. De goede mensen zijn op de vingers van één hand te tellen."

Petrus zat er erg over in, want hij voelde zich machteloos. Na veel nadenken besloot hij een e-mail te sturen naar de nog overblijvende goede mensen, om hen moed in te spreken en hen te feliciteren met hun goede levenswandel.

Weet jij wat er in die e-mail stond?
Nee?
Ook geen e-mail gekregen?

Op een dag komen er 2 staalarbeiders aan de hemelpoort aan. Ze kloppen aan, en St. Petrus komt opendoen. Hij kijkt in zijn gulden boek, maar zij staan er niet in.
"Het spijt me, jongens, jullie hebben teveel stakingen op aarde georganiseerd. Jullie kunnen de hemel niet binnen." en hij stuurt hen naar de hel.
Twee dagen later krijgt St. Petrus bezoek van de duivel. "Zeg Petrus, kom die twee staalarbeiders maar rap halen! Ze hebben al 2 ovens stilgelegd!"

Gordon komt bij de hemelpoort. Petrus vraagt: ”Wat kom je doen? Ik ben Gordon en ik wil de hemel binnen.” ”Sorry”, zegt Petrus, “de hemel is alleen voor mensen die eens wat goeds hebben gedaan in hun leven.” “Geen probleem”, zegt Gordon, “ik heb vorige week 50 euro gegeven voor de Hartstichting en ik heb vorige maand 25 euro gegeven aan het Wereld Natuur Fonds.” “Meen je dat?” zegt Petrus, ”dit moet ik even met alle wijze mannen overleggen, wacht even hier bij de deur, dan ben ik zo terug.” Tien minuten later komt Petrus terug. “En?” vraagt Gordon, “wat is de uitkomst, mag ik binnenkomen?” Petrus pakt zijn portomonnee en zegt: ”Hier heb je je 75 euro terug en nou oprotten!”

Osama Bin Laden heeft het niet overleefd…Al snel klopt hij aan op de poorten van de hel. De duivel bekijkt hem eens en zegt : “Eigenlijk zit het hier helemaal vol, er is geen plaats meer, maar ik kan je echt niet laten gaan. In jouw plaats zal ik een ander vrij moeten laten. Je mag zelf kiezen wiens plaats je inneemt en je kan kiezen uit drie deuren. De duivel opent de eerste deur. In de ruimte achter deze deur is Adolf Hitler bezig rotsen stuk te hakken. Hij moet een grafsteen hakken voor elke jood die hij de dood ingejaagd heeft. “Als je zijn plaats in wilt nemen,” spreekt de duivel, “zul je dag in dag uit rotsen moeten hakken.” “Lijkt me geen goed plan, want ik heb een zwakke schouder,”antwoordt de Bin. De duivel opent de deur naar een tweede ruimte waar de Ayatollah Khomeini bezig is met schrijven. Voor elke dode die hij op zijn geweten heeft, moet hij van de duivel voor straf de bijbel eenmaal met de hand overschrijven. “Als je zijn plaats in wilt nemen” spreekt de duivel, “zul je dag in dag uit moeten schrijven.” “Niets voor mij, want ik kan niet schrijven,” antwoordt de Bin. De duivel opent de derde deur. Achter de deur is een kamer waar Bill Clinton op zijn rug ligt. Naakt en vastgebonden, zijn benen ver uit elkaar gespreid. Tussen zijn benen zit Monica Lewynski en ze is bezig met haar favoriete mondelinge specialisatie. “Ja, dit lijkt me wel een draaglijke straf,” roept Bin Laden enthousiast. “Oké,” spreekt de duivel lachend, “zo zal het zijn. Monica, je kunt gaan!!”