Welkom op Moppenbak.com

Een jongen loopt op een dag een postkantoor binnen en ziet daar in een hoek een kalende man van middelbare leeftijd die bezig is met het plakken van "Liefdes" postzegels op helderroze enveloppen die geheel bezet zijn met hartjes. Daarna pakt hij een flesje parfum en besprenkelt alle enveloppen
met parfum.
Nieuwsgierig geworden gaat de jongen naar de kalende man en vraagt waar hij mee bezig is.
De man antwoordt: "Ik verzend 1000 Valentijnskaarten ondertekend met 'Raad eens Wie?'"
"Maar waarom?" vraagt de jongen.
"Ik ben een echtscheidingsadvocaat" antwoordt de man.

Een handelsreiziger is onderweg naar zijn volgende afspraak. Plots beginnen zijn darmen op volle toeren te draaien en voelt hij de druk op zijn kringspier meer en meer toenemen. Hij moet snel ergens even flink op de pot... Gelukkig ziet hij een boerderijtje langs de kant van de weg en hij besluit daar eens te vragen of hij het kleinste kamertje mag bezoeken. Een vriendelijke oude boer vertelt hem dat dat helemaal geen probleem is, maar dat dit wel een ouderwets schijthuis is, zo is er helemaal geen papier voorradig. "Ja, maar... hoe veeg ik mijn achterste dan af?", vraagt de man ongerust aan de boer, bang als hij is om met flinke remsporen in zijn slip de rest van de weg te vervolgen.
"Ach, mien jong, da's helemaal geen probleem...," stelt het boertje gerust. "Je moet hem even afvegen met de handen. Achter in de de wand zitten twee gaten. Daar steek je de handen even doorheen en dan is alles prima voor elkaar... 'worden ze prachtig schoon van'..."
De handelsreiziger besluit, bezwijkend onder de enorme druk van de druk toch maar snel plaats te nemen en zijn enorme hoop netjes in de pot te draaien. Opgelucht staat hij vervolgens op en veegt met een vies gezicht zijn achterste af met beide handen. Walgend werpt hij een blik op het resultaat... twee vuile handen, bruin tot en met, stukjes ontlasting onder de nagels... en plakken en stinken dat het doet... Yuk! Zijn gezicht de andere kant opdraaiend, loopt hij af op de twee gaten in de wand, steekt zijn handen erdoorheen.... en ziet niet dat aan de andere kant het boertje staat met twee bakstenen en die, bij het zien van de beide handen, de twee stenen snoeihard tegen elkaar slaat, de handen van de handelsreiziger ertussen... "Waaaaahaaaaahhaa..." gilt de man van intense pijn, en steekt met een rotvaart zijn handen ter verdoving in zijn mond...

Een Duits echtpaar en hun dochter wonen al jaren in Nederland. Ze hebben zich helemaal aangepast aan de Nederlandse gebruiken, spreken goed Hollands en ga zo maar door. Echter, toch worden ze nog steeds gediscrimineerd en gepest om hun afkomst. Op een gegeven ogenblik is de vader er zo flauw van dat hij aan zijn buurman vraagt hoe hij een echte Nederlander worden kan en van alle pesterijen af is. “Kom maar mee”, roept de buurman en ze lopen naar een grote rivier toe. “Dit is onze grote rivier, de Maas”, zegt de buurman. “Als jij het zwemmend naar de overkant haalt, ben je een échte Nederlander. Ik zorg dat iedereen het te horen krijgt en stop de vernederingen naar jouw toe”. Enigzins aarzelend stapt vader het water in. Het is koud. Hoge golfen en er staat een sterke stroming. Uiteindelijk waagt hij het toch springt het water in, wordt direct 50 meter meegenomen, gaat kopje onder, komt weer boven en uitgeput bereikt hij de overkant waar hij staat te juichen. “Ik ben Hollander! Ik ben Hollander!” Nu is zijn dochter aan de beurt. Ze springt in het water, wordt direct 100 meter meenomen door de stroming, ze gaat kopje onder, komt weer boven, gaat weer kopje onder, komt weer boven en roept: “Ik kan niet meer!” “Doorzetten!” roept de vader. “Anders worden we nooit Hollander!” Uiteindelijk bereikt ze de overkant, hoesten en proestend en huilend en koud, maar toch gehaald. Als laatste is de moeder aan de beurt. Zij springt er in, wordt direct 150 meter meegenomen, gaat kopje onder, komt boven, onder, boven, onder en blijft onder… Weg. Verzopen. Dood. Het meisje begint te huilen en roept: “O nein… unsere muttie ist weg! Sie ist TOT!” Waarop de vader antwoordt: “Ach joh, wat kan jouw dat schelen? Dat was toch maar een Duitser.