Hoi! Haai!

Er was eens een man uit de grote stad die op zondag ging wandelen op het platteland.

Op een gegeven moment komt hij langs een boerderij en ziet hoe de boer zijn varkens op een wel heel bijzondere manier aan het voederen is. Onder een appelboom tilt de boer een varken omhoog en het varken eet een appel rechtstreeks van de tak. Met het varken in zijn armen gaat de boer van appel tot appel tot het varken genoeg heeft, om dan een volgend varken op te tillen.

De stadsmus sloeg dit tafereel met verbazing gade. Uiteindelijk kon hij zich niet bedwingen om op de boer af te stappen en zei:
"Dit moet wel de meest inefficiënte manier zijn om varkens te voederen die ik ooit gezien heb! Denk eens hoeveel tijd er zou bespaard worden als je gewoon de appelen uit de boom schudt en de varkens de appelen van de grond laat opeten!?"

De boer keek hem onverschillig aan en zei: "Alsof een varken zich wat aantrekt van tijd...?"

Wat is het schoonste dier dat er bestaat ?

Erkomt een eend aan de bar.

Ze vraagt aande ober:

'Heeft u nootjes?'

'Nee' zegt de ober.

Na een uur komt de eend weer aan de bar.

Ze vraagt: 'Heeft u nootjes?'

'Nee!' zegt de ober weer.

Na een uur komt de eend wéér aan de bar.

Ze vraagt: 'Heeft u nootjes?'

'Nee!' roept de ober boos.

Zo gaat dat de hele dag door.

De ober wordt steeds bozer.

Hij roept:

'Als je het nog één keer vraagt, dan ...

Dan spijker ik je snavel vast.

Aan deze bar !!!!!!

Na een uur komt de eend weer aan de bar.

Ze vraagt: ' Heeft u spijkers?'

'Nee,' bromt de ober.

Mooi! zegt de eend.

'Heeft u dan wel nootjes?'

Jantje heeft voor zijn verjaardag een trommel gekregen.

De volgende dag zegt moeder tegen vader: ' Ik geloof niet dat de buren er erg blij mee zijn dat Jantje een trommel heeft gekregen.'

'Waarom niet?' vraagt vader.

'Wel, de buurman heeft onze Jan een groot mes gegeven en gevraagd of hij al wist wat er in de trommel zat.'

Een oudere, moe lijkende hond liep mijn tuin in. Aan hoe hij eruit zag, kon ik zien dat hij goed verzorgd was en waarschijnlijk dus een liefhebbend thuis had. Hij kwam op z'n gemakje naar me toe en ik gaf hem een paar klopjes op zijn kop; daarna volgende hij me mijn huis in, liep langzaam naar de hal, krulde zich op in de hoek en viel in slaap. Een uur later liep hij naar de deur en ik liet hem eruit.

De volgende dag was hij er weer, groette me in de tuin, liep naar binnen, zocht zijn plekje in de hal en sliep er weer een uurtje.

Op deze manier verliep het een paar weken. Nieuwsgierig geworden klemde ik een briefje aan zijn halsband:
"Ik wil graag weten wie de eigenaar is van deze mooie, lieve hond en of u zich ervan bewust bent dat uw hond haast elke middag naar mijn huis komt om te slapen."

De volgende dag arriveerde de hond voor zijn dutje, met een ander briefje aan zijn halsband:
"Hij woont in een huis met 6 kinderen, waarvan 2 jonger zijn dan 3 jaar. Hij probeert zijn slaap in te halen. Mag ik morgen met hem meekomen?"