Danny huurt een appartementje in Antwerpen en gaat naar de hal om zijn naam op de juiste brievenbus en bel te bevestigen. Terwijl hij daarmee bezig is, komt er een bijzonder aantrekkelijke jongedame in kamerjas uit een van de appartementen om haar postbus te lichten.
Danny glimlacht naar de jonge vrouw en begint een gesprekje met haar. Terwijl ze zo staan te keuvelen, glijdt haar kamerjas een beetje open, en het is voor Danny onmiddellijk duidelijk dat de jongdame onder dat kledingstuk poedelnaakt is.
De arme Danny probeert hardnekkig oogcontact met haar te houden zodat zijn blikken niet zuidwaarts afdwalen. Na een paar zweterige minuten legt de vrouw haar hand op zijn arm en zegt: Laten we naar mijn appartement gaan, ik hoor iemand komen.
Hij stapt met haar de kamer binnen, en nadat ze de deur heeft gesloten, leunt de vrouw er tegenaan, zodat haar kamerjas nu helemaal van haar naakte lichaam op de grond zakt. Ze ronkt zachtjes naar hem: wat is volgens jou mijn beste lichaamsdeel?
De aangeslagen, gegeneerde Danny stottert, schraapt enkele keren zijn keel en stamelt ten slotte: Je oren... Ze is compleet verbaasd. Mijn oren? Waarom mijn oren? Kijk naar deze borsten! Ze zijn vol, hangen niet door en zijn natuurlijk! Kijk naar mijn billen... ze zijn stevig en rond, en ik heb geen cellulitis! Kijk naar mijn huid, geen littekens, geen vlekjes! Waarom zou je mijn oren dan als mijn beste lichaamsdeel beschouwen?
Danny schraapt zijn keel opnieuw en fluistert dan..... In de hal toen je zei dat je iemand hoorde komen........ Wel... dat was ik. .......