Moppen voor kinderen

Meester: 'Als ik je twee katten geef, en nog eens twee en nog eens twee, hoeveel heb je er dan?'

Jantje: 'Zeven meester.'

Meester: 'Nee, luister goed ... als ik je twee katten geef en nog eens twee katten en nog eens twee katten geef, hoeveel heb je er dan.'

Jantje: 'Zeven, meester.'

Meester: 'Wachte, ik neem een ander voorbeeld. Als ik je twee appels geef en nog eens twee en nog eens twee appels, hoeveel heb je er dan?'

Jantje: 'Zes.'

Meester: 'Goed, dus, als ik je twee katten geef, en nog eens twee katten en nog eens twee katten, hoeveel heb je er dan?'

Jantje: 'Zeven, meester.'

De meester, nu echt ongeduldig: 'Waar haal je verdorie die zeven dan vandaan?'

Jantje, nu ook ongeduldig: 'Omdat ik al een kat heb!!'

Een agent ziet een oen met zijn sleutel in een lantaarnpaal rommelen. Zegt de agent: ‘Er woont hier niemand dus u kunt beter naar huis gaan.’ Zegt de oen: ‘Maar er brandt boven toch licht?

Een vrouw tegen haar man die geen zin heeft hun zoontje met zijn huiswerk te helpen: "Help hem nu maar zolang het kan, volgend jaar zit hij al in de vierde en dan kan je het niet meer."

Wanneer breek je sneller een been? Wanneer je van een trap valt of wanneer je van een toren valt?

Een gezin zit op het dak te wachten tot er hulp komt. De moeder zegt: "Zie je? Daar in het water drijft de hele tijd een hoed op en neer."
Het kleinste jongentje zegt: "Ow, dat is opa. Gisteren zei hij tegen mij: "Weer of geen weer, morgen ga ik het gras maaien!""

Ik heb een hoed, maar geen hoofd. Wat ben ik?

Twee zakken cement staan wat te praten als het plots begint te regenen. "Oh nee, regen!" panikeert de ene. "Ah, da's niet erg," zegt de andere, "daar word je hard van...!"

Jantje komt thuis en begint te lachen.

Vraagt zijn vader: "Waarom lach je?"

Waarop Jantje zegt: "Ik moet 500 keer schrijven 'Ik ben een ezel'."

Vader: "Wat is daar zo grappig aan?"

Jantje: "Jij moet het blad ondertekenen!"

'Kunt u zweren dat dit uw handschrift is?' vraagt de rechter aan de verdachte.

'Nee, edelachtbare, dat kan ik niet.'

'Kunt u dan zweren dat dit uw handschrift niet is?' probeert de rechter het op een andere manier.

'Nee, dat kan ik ook niet.'

'Maar... wat heeft dit te betekenen?' vraagt de rechter verbaasd.

'Het is de waarheid, edelachtbare. Ik weet niet hoe mijn handschrift eruitziet, want ik kan niet schrijven.'

Komt een skelet bij de dokter, zegt de dokter: “Kon u niet eerder komen?