kinderen

Kinderen zijn als scheten.

Die van jou zijn nog net te verdragen, maar die van alle anderen zijn verschrikkelijk.

Twee kindjes (een jongen en een meisje) liggen in hun bedje. Zegt het jongetje: "Ik ben een jongetje!"

Daarop reageert het meisje: "Hoe weet je dat?"

"Wel als onze mama's weg zijn zal ik je het laten zien." Als even later de moeders de slaapkamer hebben verlaten, vraagt het meisje: "Laat me nu eens zien waarom jij een jongetje bent?" "Natuurlijk!" En het jongetje trekt de dekentjes opzij.

"Kijk maar, blauwe sokjes!"

Op een mooie Moederdag ochtend vroegen twee kinderen hun moeder om in bed te blijven. Terwijl ze daar lag te wachten op het ontbijt op bed, zweefde de geur van spek uit de keuken omhoog.

Maar na heel lang wachten ging ze eindelijk toch zelf naar beneden om het te onderzoeken. Ze vond ze allebei aan tafel zittend terwijl ze spek en eieren aten.

"Als verrassing voor Moederdag", zegt één van de kinderen, "besloten we ons eigen ontbijt klaar te maken."

Een vrouw loopt het kantoor van de maatschappelijk werker binnen, gevolgd door vijftien kinderen.

"WAUW!" roept de maatschappelijk werker: “Zijn ze ALLEMAAL van jou?”

‘Ja, ze zijn allemaal van mij,’ zucht de zenuwachtige moeder, nadat ze die vraag al duizend keer eerder heeft gehoord.

Ze zegt: ‘Ga zitten, Terry.’ Alle kinderen haasten zich om een zitplaats te vinden.

“Nou”, zegt de maatschappelijk werker, “dan moet je hier zijn om je aan te melden. Ik heb de namen van al je kinderen nodig.’

“Dit is mijn oudste – hij is Terry.”

"Oké, en wie is de volgende?"

‘Nou, deze is ook Terry.’

De maatschappelijk werkster trekt een wenkbrauw op, maar gaat verder. Eén voor één, via de oudste vier, allemaal jongens, allemaal Terry genaamd.

Dan maakt ze kennis met het oudste meisje, genaamd Terri.

‘Oké,’ zegt de maatschappelijk werker, ‘ik zie hier een patroon. Heten ze allemaal Terri?”

Hun moeder antwoordde: ‘Ja, dat maakt het makkelijker. Als het tijd is om ze uit bed te halen en zich klaar te maken voor school, roep ik “Terry!”, en als het tijd is voor het avondeten, roep ik gewoon “Terry!”, en ze komen allemaal aanrennen.

En als ik het jongetje dat de straat op rent moet tegenhouden, roep ik gewoon Terry en ze stoppen allemaal. Het is het slimste idee dat ik ooit heb gehad om ze allemaal Terry te noemen.’

De maatschappelijk werker denkt hier even over na, fronst dan haar voorhoofd en zegt voorzichtig: ‘Maar wat als je maar ÉÉN kind wilt laten komen, en niet de hele groep?’

“Ik noem ze bij hun achternaam.”

Een jong echtpaar verlangt al een paar jaar vergeefs naar een baby. Op een dag komt de pastoor langs om afscheid te nemen, want hij gaat in Lourdes wonen. Hij hoort over hun kinderwens en belooft in Lourdes een kaars voor hen te zullen aansteken. Na enkele jaren keert de pastoor terug en ziet vijf paar klompjes voor de deur staan. Hij gaat naar binnen en feliciteert de vrouw. 'Waar is uw man? Dan kan ik ook hem gelukwensen.' 'Oh', zegt de vrouw :'Jan is net naar Lourdes vertrokken om de kaars uit te blazen.' 

De lieve moeder vraagt: 'Nemen jullie mij uit eten voor Moederdag?'

Antwoorden de kinderen: 'We hebben eten thuis'

Op een vlucht van Amsterdam naar Parijs zat een levendige jongen die iedereen bijna gek maakte. Hij rende het gangpad op en neer toen de stewardess koffie begon te schenken. Hij botste tegen haar aan en smeet een kop koffie uit haar hand op de grond.

Terwijl hij stond toe te kijken hoe ze de rommel opruimde, keek ze op naar de jongen en zei: "Jongen, waarom ga je niet buiten spelen?"

Jef komt thuis van school en vertelt: 'De meester wilde weten of ik nog broers of zusjes heb.'
Moeder vraagt: 'En heb je gezegd dat je enig kind bent?'
'Ja hoor. Maar de meester had wel een rare reactie. Hij haalde heel diep adem en zei: "Goddank".'

Waarmee spelen Eskimokinderen graag?

Twee kleine kinderen zitten in de wachtkamer van het hospitaal.

De eerste zegt: "Mijn amandelen moeten eruit, ik ben een beetje zenuwachtig."

De tweede antwoordt: "Nergens voor nodig, de mijne werden uitgehaald toen ik vier was. Je wordt helemaal verdoofd en als je weer wakker wordt krijg je veel pudding en ijsjes. Fluitje van een cent!"

De eerste is gerustgesteld en vraagt de tweede waarvoor hij in het ziekenhuis is.

"Besnijdenis." is het antwoord.

"Oeioeioei," zucht de eerste, "ik had mijn besnijdenis bij de geboorte, ik heb zeker een jaar niet kunnen stappen!"