hemelpoort

Een man komt op klaarlichte dag onverwacht thuis en vindt zijn vrouw naakt in bed, terwijl de slaapkamer sterk naar sigarenrook geurt.
De man kijkt onder het bed en in alle kasten, maar vindt niemand, tot hij uit het raam naar beneden kijkt en bij de bushalte een sigarenroker ziet staan. Woedend sleurt hij de koelkast naar het raam en gooit deze naar buiten. Even later arriveert de verpletterde roker bij de hemelpoort.
"Wat is er met jou gebeurd?" vraagt Petrus. "Geen idee", zegt de man.
"Sta ik op de bus te wachten, krijg ik een koelkast op mijn kop."
"Kom maar binnen", zegt Petrus.
Even later arriveert er weer een man. "Wat is er gebeurd?" vraagt Petrus. "Ik had zo'n berouw dat ik iemand met een koelkast vermoord had", zegt de man, "Dat ik mezelf heb opgeknoopt."
"Ga maar naar binnen", zegt Petrus en weer arriveert er een man. "En jij?" vraagt Petrus. "Geen idee," zegt de man.
"Zit ik in de koelkast rustig een sigaartje te roken, word ik ineens van het balkon gegooid."

Een muntje van 20 cent sterft en gaat naar de hemel.
Daar aangekomen verbaast ze zich over de feestelijke ontvangst die haar te beurt valt. Alle engelen en Sint-pieter himself begroeten haar met een hartelijke handdruk en drie dikke kussen en ze krijgt de beste plaats op de mooiste VIP-wolk.
Ze krijgt persoonlijke butlers die haar bedienen als een koningin.
Weinig later sterft een biljet van 500 euro en komt ook aan in de hemel. Maar het onthaal is duidelijk minder warm.
Eén van de engelen kijkt op van zijn schrijfwerk en wijst de biljet van 500 een plaats op een klein oncomfortabel grijs wolkje. Iedereen laat hem links liggen en niemand spreekt tegen hem. Terwijl iedereen zich de benen van onder het lijf loopt voor het muntje van 20 cent.
Na een tijdje stelt hij toch de vraag aan St.-Pieter:
"Sint-Pieter, hoe komt het dat het stuk van 20 cent een vorstelijke behandeling krijgt en ik, het biljet van 500 euro, zo stiefmoederlijk behandeld word?"
En Sint-Pieter antwoordt:"Gij, bakkes toe... we hebben u niet vaak gezien tijdens de mis."

Bij een verkeersongeluk komen drie vrouwen om het leven.

Als ze aan de hemelpoort verschijnen, zegt Petrus tegen de eerste : '"Vertel me maar eens hoe je op aarde geleefd hebt'

'Ik ben in de verpleging geweest, ' antwoordt de vrouw,' ik heb mijn patienten altijd liefderijk verpleegd.'' Kom dan maar binne zegt Petrus.

De tweede vrouw vertelt : 'Ik heb het grootste deel van mijn leven in een klooster doorgebracht en ik heb daar steeds veel voor mijn medemensen gebeden.' Ook zij mag direct binnenkomen.

De derde vrouw bekent schuchter : ' Ik denk , dat ik wel niet naar binnen mag. Ik ben prostituee geweest op de zeedrijk in Amsterdam.'

Petrus kijkt even schichtig om zich heen en fluistert dan :
' Ga maar zolang achter die wolk staan , ik kom zo bij je ! 

Er komt een man bij Sint-Pieter aan de hemelpoort. Sint-Pieter vraagt hem of hij tijdens zijn leven op aarde ooit een goede daad gedaan heeft, waardoor hij zonder twijfel in de hemel thuishoort.
"Ik kan mij wel zoiets herinneren", zegt de man. "Ik passeerde een parking langs de autosnelweg waar een groep Hell's Angels hadden halt gehouden en bezig waren een paar vrouwen lastig te vallen. Ik riep dus dat ze daar moesten mee ophouden, maar dat hielp niet echt. Toen ben ik op de grootste Hell's Angel toe gestapt, heb hem van zijn motor gesleurd, hem op de grond gesmeten, een slag op zijn neus verkocht en zijn neuspiercing uitgetrokken. Toen heb ik naar de andere Hell's Angels geroepen: 'En nu oprotten jullie, of ik leg jullie er allemaal naast!'"
Sint-Pieter was onder de indruk en vroeg: "Wanneer was dat precies?"
Antwoordt de man: "Een paar minuten geleden, denk ik."

St-Pieter staat aan de Hemelpoort te wachten op de zielen die naar boven
komen, en ziet Jezus wandelen. Hij roept hem even bij zich en vraagt: "Kan jij even op de Poort passen, terwijl ik een kleine boodschap ga doen?"

"Natuurlijk", antwoordt Jezus, "wat moet ik eigenlijk doen?"
"Eigenlijk niet moeilijk... Gewoon wat vragen stellen aan de zieltjes die hier aankomen en vragen naar hun achtergrond, hun familie, wat ze gedaan hebben in hun leven, ... Daarna moet je beslissen of ze hun toegang naar de Hemel verdiend hebben."

"Klinkt vrij eenvoudig! Oké, ik let er wel even op..."

Dus Jezus staat te wachten aan de poorten terwijl St-Pieter zijn kleine boodschap gaat doen...
Plots komt er een verschrompelde oude man aan. Jezus roept hem bij zich en ze zetten zich over elkaar aan de tafel.

Jezus kijkt naar de oude man en vraagt: "Waarmee verdiende je je brood?"
De oude man antwoordt: "Ik was timmerman."

Jezus herinnert zich zijn oude aardse bestaan en leunt een beetje naar voren. "Had je nog familie?" vraagt hij vervolgens.

"Ja", zegt de man, "ik had één zoon, maar ik ben hem verloren."
Jezus leunt nog een beetje meer naar voren. "Hoe bedoel je, je verloor je zoon? Kan je me iets meer vertellen over hem?"

"Wel", zegt de oude man, "hij had gaten in zijn handen en voeten, en ik maakte hem zelf naar mijn evenbeeld. Er was geen seks bij te pas gekomen..."

Jezus barst in tranen uit, leunt nog meer naar voren en fluistert: "Vader?"
Ook de oude man leunt naar voren en fluistert: "Pinokkio?"

Adolf (jaja den echte) komt aankloppen bij de poort van Sint Pieter.

"Dag zenne," zegt den hemelpoortbewaker: "Wat is uwe naam?" Waarop Adlof onmiddellijk zijn hielen tegen elkaar klopt en met uitgestreken hand roep: "Hilter men beste, Adlof Hilter."

Sint Pieter opent zijn groot boek der toegelatenen en ziet op de eerste pagina Dolfke zijne naam staan, met daaronder de reden van weigering.

"Och mijn joenge", zegt de heilige man, "gij moogt er niet in."
" Weet ge dat door uw gedoe op aarde wij hier vandaag overvol zitten."

"Doeme," zegt den Dolf en terwijl hij door zijn snor wrijft gooit hij zijn bles achterover en zegt tegen den buitenwipper: "Luiter eens goe. Ik heb in den grote oorlog veel kruizen (lees -> hakenkruizen) weggeven maar heb er nog enkele overgehouden. Zeg tegen uwe baas dat als ik binnenmag hij er ook zo een krijgt."

Tja, denk den Piet, dat moet ik aan Jezus gaan vragen en laat Adolf in de wachtkamer plaatsnemen .

Na een tijdje tussen de wolken te hebben gezworven komt Sint Pieter Jezus tegen.

"Zeg patron," zegt Pieter, "moet ge eens luisteren. Staat Adolf hier aan te kloppen, hij zou in principe niet binnenmogen maar als ge een oogske dichttoe krijgt ge van hem zo'n kruis zoals in de oorlog."

Verdoeme, denk Jezus, dat zou een schoon stuk zijn om mijn verzameling mee aan te vullen. Maar onze pa die'n is hier nog altijd den baas.

Dus Jezus naar God de Vader en tja dien mens die ziet en hoort alles, dus als Jezus de wolk van zijn werkkamer optrekt zegt Pa tegen zijne Zoon: "'k Weet het manneke, Adlof staat aan de poort, hij zou wel binnen willen maar mag eigelijk er niet in."

"Jaja," zegt Jezus met in zijn achterhoofd dat ijzeren kruis.

"En als hij binnen mag " -onderbreekt de Almachtige zijn zoons droom- "dan krijgt ge van hem zo'n ijzeren kruis."

Waarop Jezus met water in de mond: "Jaja Pa"

En God de Vader weer: "Wel deju, 2000 jaar geleden heb ik U een houten kruis gegeven, daar zijt ge drie keer mee op uwen bek gegaan, wa wilt ge nu dan met een ijzeren bewijzen?"

Een man is overleden en komt bij de hemelpoort. Petrus zegt: "Tja jongen, je hebt toch echt wat te zondig geleefd. Er staan maar drie mogelijkheden voor je open." En Petrus wijst op drie deuren. De man loopt naar de eerste deur, doet die open en de vlammen slaan naar buiten. Daar moet ik niet wezen, denkt de man en doet de deur weer dicht. Hij opent de tweede deur: er hangen ijspegels tot aan de grond. Daar moet ik ook niet wezen, denkt de man. Hij doet de derde deur open. In de kamer ziet hij twintig naakte mannen en veertig naakte vrouwen tot aan hun middel in de koeiestront koffie staan drinken. Dit lijkt me de beste plek, denkt de man, en stapt naar binnen. Net als hij aan de koffie wil beginnen, hoort hij over de intercom: "Dames en heren, de koffiepauze is voorbij, u moet weer op uw handen gaan staan."