'Jongens', zei de leraar Nederlands. 'Vandaag repeteren we wat spreekwoorden.' Jantje begon, 'Na regen komt zonneschijn.' 'Heel goed Jan', zei de leraar,'Nu jij, Piet.' vervolgd de leraar. 'Gedeelde vreugd is dubbele vreugd.' antwoordde Piet. Nu was het de beurt aan Wim, het 'enfant terrible' van de klas. 'Een gek kan meer vragen dan vele wijzen kunnen beantwoorden.' De leraar die hem maar half vertrouwd vraagt om nog een spreekwoord van Wim. 'Wie de schoen past trekt hem aan.' antwoordde Wim. Nu werd de docent boos. 'Vlug, nog een spreekwoord, anders ga ik naar de directeur.' dreigde de leraar. 'Veelgeschreeuw, maar weinig wol.' antwoordde Wim weer. Woedend verliet de leraar de klas. 'Als de kat van huis is, dansen de muizen op tafel.'wist Wim. Even later, kwam de leraar kalm en waardig achter hem de directeur, de klas binnen. 'Het hinkende paard komt achteraan', mompelde Wim. 'Zo Wim, kun jij mij ook eens een spreekwoord noemen?' zei de directeur. 'Een ongeluk komt nooit alleen.' antwoordde Wim. Verder kwam hij niet. En hij werd de bank uit gesleurd. 'Bezint, eer ge begint.' snikte Wim nog en toen dat niet hielp en de leraar hem een draai om de oren gaf, riep hij uit, 'Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.' Wim werd naar huis gestuurd. Zijn laatste woorden voordat hij de deur uit liep waren 'Oost West, thuis best.'