ballen

Komt een vrouw bij de bank en zegt dat ze graag 25.000 euro wil storten. De bankbediende vertrouwt de zaak niet helemaal en haalt de directeur er bij. De directeur vraagt aan de vrouw 'Hoe komt U aan dat geld. Waarop de vrouw antwoordt ik ga rare weddenschappen aan. 'O', zegt de directeur wat voor weddenschappen dan wel niet. 'Nou',zegt de vrouw, 'ik wed met U om 25.000 euro dat U vierkante ballen heeft.' Waarop de directeur zegt: 'nou dat is goed'. 'Ok', zegt de vrouw, 'dan kom ik hier morgenvroeg met mijn advocaat om het te controleren.' 'Ok,' zegt de directeur en gaat naar huis. Daar aangekomen begint hij toch te twijfelen en controleert grondig het zaakje maar is er toch echt van overtuigt dat hij geen vierkante ballen heeft. De volgende ochtend komt het oude vrouwtje samen met haar advocaat binnenstappen bij de bank en vraagt bij de balie naar de directeur. De directeur komt aanlopen en nodigt ze uit in zijn kamer. 'Ok', zegt de vrouw,'trek je broek maar uit zodat ik het kan controleren'. De directeur doet wat hem gevraagd wordt en de vrouw begint het zaakje te controleren, waarop de advocaat zijn hoofd tegen de muur slaat en blijft doorbonken. Naar een tijdje zegt de vrouw, 'ok u heeft gelijk, u heeft geen vierkante ballen.' 'Ok', zegt de directeur, 'dat is dan 25.000 euro, maar waarom slaat Uw advocaat zijn hoofd nog steeds tegen de muur.' Waarop het vrouwtje antwoord: 'Oh ik had met hem om 100.000 euro gewed dat ik vandaag de ballen van de bankdirecteur in mijn handen zou hebben!'

Als het personeel met elkaar uitgaat na het werk, praten ze over voetbal of basketbal.
Als het middenkader met elkaar uitgaat na het werk, praten ze over tennis of basebal.
Als het topmanagement met elkaar uitgaat na het werk, heeft men het over golf.
Conclusie: des te hoger in de organisatie je zit, des te kleiner zijn je ballen...

Abdul moet met spoed naar Bagdad (in die tijd wilde je nog met spoed naar Bagdad).
Maar na een uurtje karren in de auto kapt deze ermee.
Met moeite bereikt hij een klein dorpje.
Geen garage te bekennen, maar wel een kameelverhuurder.
Dan maar een kameel huren denkt Abdul.
Zo gedaan en hij klimt op de kameel, maar die vertikt het om te gaan lopen.
Abdul klimt weer van de kameel af en gaat naar de verhuurder.
"Hij wil niet lopen" zegt Abdul. "Wacht maar, daar weet ik wel wat op" zegt de verhuurder. Hij pakt twee bakstenen, loopt naar de kameel en klapt die twee stenen tegen elkaar aan, met de ballen van die kameel ertussen. En inderdaad als de vliegende bliksem gaat de kameel ervandoor.
"Hij gaat zonder mij" zegt Abdul, "wat nu?".
Waarop de verkoper zegt "Ach jong, buk je ook maar even".