Moppen voor kinderen

Een verzekeringsagent bezocht zijn plaatselijke museum en stootte per ongeluk een standbeeld omver.

De museumconservator zei tegen hem: "Dat is een zeshonderd jaar oud beeld dat je hebt gebroken!"

De verzekeringsagent antwoordde: “Godzijdank daarvoor! Ik dacht dat het een nieuw beeld was.”

Hoe kun je een olifant laten stoppen met ruiken?

Op school moest Jantje bij de juffrouw komen, ze zei:
"Jantje, dat opstel dat je schreef over je hond is exact hetzelfde als dat van je broer! Wat heb je daar op te zeggen?"
"Natuurlijk," antwoordt Jantje, "het is dan ook dezelfde hond!"

Jantje staat op straat te huilen. Er loopt een man voorbij en die vraagt: 'waarom huil je?' 'Ik ben mijn euro kwijt'. De man heeft het met Jantje te doen en geeft hem een Euro. Dan gaat Jantje nog harder huilen.
Zegt de man: 'wat is er nu weer'. 'Ik heb er spijt van dat ik geen 10 euro heb gevraagd'.

Floortje zegt tegen de meester: "Er zit bloed in me onderbroek."
Meester zegt: "Ja, ga dan maar naar huis."

Floortje zegt: "Maar ik weet de weg niet naar huis."
Jantje zegt: "Ik weet de weg wel, mag ik mee?"
De meester vindt het goed.

Ze lopen samen naar huis en Jantje vraagt: "Hoe kan het dat er bloed in je onderbroek zit mag, ik even kijken?"
Floortje dacht er is toch niemand bij dus hij mocht wel even kijken.

Jantje: "Vind je het gek dat er bloed in je onderbroek zit? Je piemel is er afgesneden."

'Waar is Napoleon gestorven?' vraagt de leraar.

'Op pagina achtentachtig van het geschiedenisboek', antwoordt een leerling.

Leraar: ' Piet, wat is meervoud van auto?'

Piet: Een file meneer.'

Twee honden lopen over straat. Plotseling blijft de ene staan kijken naar een parkeermeter.

"Moet je nu eens kijken," zegt hij tegen de andere, "een betaaltoilet!"

Een achtjarig jochie vraagt aan zijn vader: 'Papa, ben jij bang voor leeuwen?'

'Nee, jongen.'

'En voor tijgers?'

'Ook niet.'

'Maar wel voor wurgslangen?'

'Helemaal niet!'

Het jochie kijkt bewonderend naar zijn vader. Dan vraagt hij: 'Dus alleen voor mama?'

Een kleine jongen had problemen met het aantrekken van zijn laarsjes, bijgevolg knielde de juf en hielp hem.

Met trekken en sleuren lukte het haar, eerst de ene en daarna ook de andere.

Toen zei die kleine "die botten zitten aan de verkeerde voet". De kinderjuf slikte haar opkomende ergernis maar in en ze keek vol ongeloof naar de voeten van het kind.

Maar hij had gelijk, links en rechts was verwisselt.

Het was voor de juf al even moeilijk om de laarsjes weer van de voetjes te trekken,als het was om ze weer terug aan te doen,en ditmaal aan de goede voet.

Ondanks alles lukte het haar om haar ergernis in te slikken.
Als al het werk gedaan was zij de kleine "dat zijn mijn bottekes nie".
Bij de juf kwam nu toch wel een beetje woede naar boven,en ze moest op haar tong bijten om die kleine niet uit te maken voor het lelijkste van de straat!

Ze zei alleen maar:"en waarom zegde gij da nu pas?"

Zich aan het noodlot onderwerpend, begon zij opnieuw aan de laarsjes te trekken en te sleuren tot ze weer van zij voetjes waren.

En de kleine begon het uit te leggen:"dat zijn de bottekes van mijn broer, maar ons ma heeft gezegd dat ik die vandaag moest aandoen omdat het zo koud is."

Op dat moment wist ze niet meer of ze stillekens moest wenen of op hem moest brullen.
Ze nam maar weer al haar moed bijeen, en ze en ze trok en sleurde tot zijn bottekes weer aan voetjes zaten.

klaar!

Dan vroeg zij gans opgelucht aan de kleine jongen:"okay,en waar zijn uw handschoenen?"

Waarop hij antwoordt: "die heb ik vanvoor in mijn bottekes gestoken!!!"