Is dat je man?"

Wat is het toppunt van pech?

Twee kangoeroemoeders zijn aan het kletsen. Zegt de ene kangoeroemama tegen de andere:' Ik hoop dat het vandaag niet gaat regenen, want dan komen de kinderen binnen spelen. En dat is me veel te druk!'

In het Afrikaans oerwoud wandelt een kannibalenmoeder met haar kind. Opeens klinkt er een oorverdovende knal en verderop stort een vliegtuig neer.
'Mammie, wat is dat?' vraagt het klein kannibaaltje geschrokken.
'Niks bijzonders hoor. Er stortte een vliegtuig neer.'
'Wat is dat een vliegtuig?'
'O, dat is net zoiets als een kreeft. De schaal is dik en hard, maar het binnenste smaakt verrukkelijk!'

Timo staat in de schoenenwinkel en vraagt aan de verkoper: 'Mevrouw, heeft u schoenen van het merk Reemok?' De verkoper zegt: ‘Nee, sorry, die hebben we niet.' De volgende dag komt Timo terug en vraagt weer: 'Heeft u nu Reemok?' Zegt de verkoper: 'Nee, sorry.' De dag daarna vraagt Timo weer: 'Heeft u nu misschien Reemok?' De verkoper zegt weer: ‘Nee, helaas.’ Zo gaat het een paar weken door, totdat de verkoper besluit om maar Reemok-schoenen te bestellen. De volgende dag komt Timo weer langs. Als hij aan de verkoper vraagt of ze ook Reemok heeft, zegt ze blij: ‘Ja, die heb ik!’ Waarop Timo zegt: ‘Lelijk, hè?’

Een kleine jongen had problemen met het aantrekken van zijn laarsjes, bijgevolg knielde de juf en hielp hem.

Met trekken en sleuren lukte het haar, eerst de ene en daarna ook de andere.

Toen zei die kleine "die botten zitten aan de verkeerde voet". De kinderjuf slikte haar opkomende ergernis maar in en ze keek vol ongeloof naar de voeten van het kind.

Maar hij had gelijk, links en rechts was verwisselt.

Het was voor de juf al even moeilijk om de laarsjes weer van de voetjes te trekken,als het was om ze weer terug aan te doen,en ditmaal aan de goede voet.

Ondanks alles lukte het haar om haar ergernis in te slikken.
Als al het werk gedaan was zij de kleine "dat zijn mijn bottekes nie".
Bij de juf kwam nu toch wel een beetje woede naar boven,en ze moest op haar tong bijten om die kleine niet uit te maken voor het lelijkste van de straat!

Ze zei alleen maar:"en waarom zegde gij da nu pas?"

Zich aan het noodlot onderwerpend, begon zij opnieuw aan de laarsjes te trekken en te sleuren tot ze weer van zij voetjes waren.

En de kleine begon het uit te leggen:"dat zijn de bottekes van mijn broer, maar ons ma heeft gezegd dat ik die vandaag moest aandoen omdat het zo koud is."

Op dat moment wist ze niet meer of ze stillekens moest wenen of op hem moest brullen.
Ze nam maar weer al haar moed bijeen, en ze en ze trok en sleurde tot zijn bottekes weer aan voetjes zaten.

klaar!

Dan vroeg zij gans opgelucht aan de kleine jongen:"okay,en waar zijn uw handschoenen?"

Waarop hij antwoordt: "die heb ik vanvoor in mijn bottekes gestoken!!!"