Een beursmakelaar en een predikant stierven en gingen naar de hemel. Bij de parelwitte poorten kregen ze allebei soortgelijke zijden gewaden en een staf. De predikant was hierover verbijsterd en vroeg waarom dit zo was.
‘Terwijl u preekte, sliepen uw parochieleden. Maar hij vertelde grapjes over de beurs aan zijn klanten. Daarna waren die vrome mensen voortdurend aan het bidden en vasten.'
Een vrouw is eenzaam en besluit een papegaai te kopen om een beetje gezelschap te hebben en mee te praten.
En dus gaat ze naar de dierenwinkel en kiest een mooi exemplaar uit en ook een mooie kooi om hem in te plaatsen.
Maar de papegaai wil niet praten en ze gaat terug naar de winkel en zegt: "Die papegaai die ik hier gisteren kocht praat niet."
De winkelier zegt: "Misschien moet je een laddertje plaatsen in de kooi, want papegaaien houden van een beetje beweging, misschien begint hij dan te praten."
Dus de vrouw schaft een laddertje aan en installeert dit in de kooi. De papegaai lijkt er blij mee te zijn en loopt de ganse dag het laddertje op en af.
Maar nog steeds praat hij niet en dus gaat de vrouw de dag nadien opnieuw naar de winkel om haar beklag te doen.
"Die papegaai die ik hier kocht en gisteren een laddertje voor meenam wil nog steeds niet praten." zegt ze.
De winkelier zegt: "Ah zo, misschien moet je een schommeltje kopen om in de kooi te hangen, dat doen papegaaien namelijk graag, een beetje schommelen. Dan zal hij zich wat meer op zijn gemak voelen en beginnen praten."
De vrouw koopt een schommeltje en hangt het in de kooi. De papegaai begint direct te schommelen, maar nog steeds wil het dier niet praten.
Opnieuw gaat de vrouw terug naar de winkel en klaagt: "Die papegaai wil nog steeds niet praten, ook niet met het schommeltje!"
"Ik weet het al," zegt de winkelier, "er ontbreekt nog een spiegeltje in je kooi, papegaaien vinden het fijn om zichzelf te bekijken in een spiegeltje, dat zal hem wel aan de praat brengen."
De vrouw koopt het spiegeltje en vertrekt vol goeie moed naar huis.
De volgende dag echter staat ze weer in de winkel. Ze is boos en doet haar relaas: "Ik kocht hier een papegaai en hij wilde niet praten, ik heb alles gedaan wat je voorstelde, een laddertje, een schommeltje, een spiegeltje,... Alles, maar nu is hij dood!"
"Dood?" vraagt de winkelier verbaasd, "En heeft hij toevallig nog iets gezegd voor hij stierf?"
"Ja," antwoordde de vrouw, "hij zei: 'Verkopen ze daar geen eten in die winkel misschien...?' "
De moeder van Jantje zet een bord soep voor hem op tafel en roept Jantje dat hij moet eten. Ze zegt: “Ik heb het tafelkleed net gewassen, dus maak het niet vies!
Als je knoeit houd ik per vlek twee euro op je zakgeld in.” Vervolgens gaat ze de keuken weer in.
Als ze terugkomt, ziet ze jantje met zijn lepel soep uitsmeren over het laken. Ze is woedend en schreeuwt naar Jantje: “Wat ben je aan het doen!?”
Jantje zegt: “Ik maak van drie vlekken één vlek, dan ben ik minder zakgeld kwijt.”