Beursmanipulatie

Een vos zit aan de bar.

Samen met een haas en een slak.

Het is heel saai.

Ze weten niets te doen.

Dan zegt de slak:

'Zal ik mijn kaarten gaan halen?

Die liggen bij mijn zus.'

'Doe maar,' zegt de haas.

De slak gaat op weg.

Het is al een uur later.

En de slak is nog niet terug.

'Zullen we dan maar gaan?'

zegt de haas tegen de vos.

Dan horen ze een boze stem bij de deur.

'O wee, als jullie dat doen ...

Dan ga ik mijn kaarten niet halen!'

Anke en Daisy zitten te picknicken. Ze hebben drie koekjes mee. Als ze allebei een koekje hebben gehad, is er nog één over.

Anke zegt: 'Zal ik het laatste koekje doormidden breken?'µ

Waarop Daisy zegt: 'Hoeft niet, ik eet hem zo wel op !'

Een jager leest een advertentie in de krant: 'unieke jachthond te koop.'
Hij besluit te gaan kijken. De verkoper neemt hem mee naar het hok. De jager kijkt en zegt: 'Maar dat is gewoon een Labrador.'
'Ja,' zegt de verkoper, 'maar deze hond is echt uniek. We zullen wel eens even een stukje gaan jagen.'

De verkoper haalt zijn geweer, en de twee lopen met de hond naar het meer toe. De verkoper knalt een eend uit de lucht en de eend valt in het water. De hond loopt over het water naar de eend toe, neemt hem in zijn bek, en brengt 'm, over het water lopend mee terug naar de twee mannen.
'Dat is inderdaad bijzonder,' zegt de jager, 'wat moet die hond kosten?'
'Ja,' zegt de verkoper, 'hij is natuurlijk niet goedkoop: 5000 gulden.'
'Wat?' zegt de jager, '5000 gulden voor een hond die niet kan zwemmen?'

Jantje komt in een doe-het-zelfzaak en vraagt om spijkers. De verkoper: 'Hoe lang moet je ze hebben?' Jantje: 'Hoe lang kan je ze missen?'

Een kleine jongen had problemen met het aantrekken van zijn laarsjes, bijgevolg knielde de juf en hielp hem.

Met trekken en sleuren lukte het haar, eerst de ene en daarna ook de andere.

Toen zei die kleine "die botten zitten aan de verkeerde voet". De kinderjuf slikte haar opkomende ergernis maar in en ze keek vol ongeloof naar de voeten van het kind.

Maar hij had gelijk, links en rechts was verwisselt.

Het was voor de juf al even moeilijk om de laarsjes weer van de voetjes te trekken,als het was om ze weer terug aan te doen,en ditmaal aan de goede voet.

Ondanks alles lukte het haar om haar ergernis in te slikken.
Als al het werk gedaan was zij de kleine "dat zijn mijn bottekes nie".
Bij de juf kwam nu toch wel een beetje woede naar boven,en ze moest op haar tong bijten om die kleine niet uit te maken voor het lelijkste van de straat!

Ze zei alleen maar:"en waarom zegde gij da nu pas?"

Zich aan het noodlot onderwerpend, begon zij opnieuw aan de laarsjes te trekken en te sleuren tot ze weer van zij voetjes waren.

En de kleine begon het uit te leggen:"dat zijn de bottekes van mijn broer, maar ons ma heeft gezegd dat ik die vandaag moest aandoen omdat het zo koud is."

Op dat moment wist ze niet meer of ze stillekens moest wenen of op hem moest brullen.
Ze nam maar weer al haar moed bijeen, en ze en ze trok en sleurde tot zijn bottekes weer aan voetjes zaten.

klaar!

Dan vroeg zij gans opgelucht aan de kleine jongen:"okay,en waar zijn uw handschoenen?"

Waarop hij antwoordt: "die heb ik vanvoor in mijn bottekes gestoken!!!"