paters

Een pastoor en een non zijn op doorreis door de woestijn met een kameel. Op zeker moment verdwalen ze en raken de voorraden uitgeput. Aangezien de kameel het oudste is geeft deze als eerste er de brui aan en wil niet meer verder. De pastoor en de non zien in dat ze niet verder kunnen zonder kameel, dus besluiten ze om rustig liggend hun dood af te wachten. Na een aantal uur zegt de pastoor tegen de non:
"Als we nu eens op dezelfde manier zouden sterven als we ter wereld zijn gekomen, zou dat geen goed idee zijn?"

De non vindt het een goed idee, dus ze kleden zich allebei uit en wachten zo verder hun dood af. De pastoor die toch meer af weet van de bloemetjes en de bijtjes dan je van zo iemand zou verwachten, zegt na nog een paar uur:
"Als ik dit wormvormig aanhangsel hier in jouw lichaam stop, dan zal er nieuw leven in je ontstaan."
"Stop 'm dan maar in de kameel, dan kunnen we weer verder."

Twee paters lopen in het bos en komen aan bij een meertje. Omdat het nogal warm is, wilden ze wel eens gaan zwemmen. Het probleem is echter dat ze geen zwemkleding bij zich hebben, doch na enig overleg en het feit dat er toch niemand in de buurt was, besloten ze dan maar naakt te gaan zwemmen.
Na enige tijd kwam er plotseling een groepje nonnen aangelopen, die zeer geinteresseerd gingen staan kijken naar de mannen. Zich bewust van de toeschouwers en het steeds maar kouder aanvoelende water, werd besloten het water achterwaards te verlaten, hun gewaad om te slaan en weg te lopen.
Zodra ze de nonnen gepasseerd hadden, vroeg de één aan de ander, waarom hij zijn gewaad om zijn hoofd had geslagen i.p.v om zijn middel. Hierop antwoordde de ander:
"Ik weet niet waar ze jou van kennen, maar mij kennen ze van gezicht."