Op een zonnige dag in het park staat Pieter de vissen in de vijver te voeren. Zijn maatje Jeroen komt langslopen en vraagt: 'Hee, wat geef jij de vissen eigenlijk te eten?'Pieter: 'Watervlooien! Hoezo?' Jeroen: 'Wat gemeen! Vissen kinnen zich helemaal niet krabben!'
Een oudere, moe lijkende hond liep mijn tuin in. Aan hoe hij eruit zag, kon ik zien dat hij goed verzorgd was en waarschijnlijk dus een liefhebbend thuis had. Hij kwam op z'n gemakje naar me toe en ik gaf hem een paar klopjes op zijn kop; daarna volgende hij me mijn huis in, liep langzaam naar de hal, krulde zich op in de hoek en viel in slaap. Een uur later liep hij naar de deur en ik liet hem eruit.
De volgende dag was hij er weer, groette me in de tuin, liep naar binnen, zocht zijn plekje in de hal en sliep er weer een uurtje.
Op deze manier verliep het een paar weken. Nieuwsgierig geworden klemde ik een briefje aan zijn halsband:
"Ik wil graag weten wie de eigenaar is van deze mooie, lieve hond en of u zich ervan bewust bent dat uw hond haast elke middag naar mijn huis komt om te slapen."
De volgende dag arriveerde de hond voor zijn dutje, met een ander briefje aan zijn halsband:
"Hij woont in een huis met 6 kinderen, waarvan 2 jonger zijn dan 3 jaar. Hij probeert zijn slaap in te halen. Mag ik morgen met hem meekomen?"
Een Rotterdamse moeder vertelt haar dochtertje dat ze volgende week op een veeboerderij gaat logeren en daar zeer waarschijnlijk de geboorte van een kalf zal meemaken. 'Eerst komen de voorpoten, dan de kop, dan de schouders, vervolgens het lijf en tenslotte de achterpoten.', legt moeder alvast uit. Vraagt Sjoukje :'En wie zet hem dan in elkaar!'
De onderwijzer is ziek en wordt vervangen door een jongeman die net zijn diploma heeft. De directeur komt onverwacht de klas binnen om te zien hoe de les verloopt.
Net op dat moment bdantwoordt Kevin een vraag: Ik is ...'
De directeur onderbreekt hem en zegt: 'Het is niet 'ik is' maar 'ik ben'.
Kevin is even uit zijn lood geslagen, maar zegt dan: 'Ik ben een persoonlijk voornaamwoord.'
