Olifanten

Wat is groen en rijdt op de weg?

Drie Chinezen zijn voor het eerst in Nederland. De eerste Chinees kan alleen nog maar het woordje 'ja' zeggen. De tweede Chinees kent al een zinnetje:'Met mes en vork.' De derde Chinees kent al een heel liedje: Olé, olé olé olé, we are the champions, we are the champions!' Op een dag lopen ze samen door het bos. Opeens zien ze een dode vrouw liggen. Toevallig komt er net een politieagent aangelopen. Politieagent:'Hebben jullie dat gedaan?' Eerste Chinees, die er niets van snapt:'Ja!' Politieagent weer:'Waarmee dan?'Tweede Chinees, die ook er niets van snapt:'Met mes en vork!' Politieagent:'Goed, jullie gaan mee naar de gevangenis.' Derde Chinees:'Olé, olé olé olé!'

Een vrouw loopt over de brug in het park. Daar hoort ze een man zingen: ‘34 tralalala!’ De vrouw snapt er niks van en loopt naar de meneer toe en vraagt: ‘Waarom zingt u 34 tralalala?’ Waarop de man antwoordt: ‘Kijk maar eens in het water.’ De mevrouw kijkt in het water en zegt: ‘Maar ik zie helemaal niets.’ ‘Buig maar eens naar voren,’ zegt de man, ‘dan ziet u het wel.’ De vrouw buigt voorover. Opeens duwt de man de vrouw van de brug, het water in. Hij begint weer te zingen: ‘35 tralalala!’

Jantje komt thuis van school en vertelt trots: "Ik heb vandaag mijn eerste Engelse les gehad. Nu kan ik ook "dank je wel" zeggen in het Engels." Zijn moeder antwoordt: "Dat is goed, want tot nu toe kon je dat nog niet eens in het Nederlands."

Een oudere, moe lijkende hond liep mijn tuin in. Aan hoe hij eruit zag, kon ik zien dat hij goed verzorgd was en waarschijnlijk dus een liefhebbend thuis had. Hij kwam op z'n gemakje naar me toe en ik gaf hem een paar klopjes op zijn kop; daarna volgende hij me mijn huis in, liep langzaam naar de hal, krulde zich op in de hoek en viel in slaap. Een uur later liep hij naar de deur en ik liet hem eruit.

De volgende dag was hij er weer, groette me in de tuin, liep naar binnen, zocht zijn plekje in de hal en sliep er weer een uurtje.

Op deze manier verliep het een paar weken. Nieuwsgierig geworden klemde ik een briefje aan zijn halsband:
"Ik wil graag weten wie de eigenaar is van deze mooie, lieve hond en of u zich ervan bewust bent dat uw hond haast elke middag naar mijn huis komt om te slapen."

De volgende dag arriveerde de hond voor zijn dutje, met een ander briefje aan zijn halsband:
"Hij woont in een huis met 6 kinderen, waarvan 2 jonger zijn dan 3 jaar. Hij probeert zijn slaap in te halen. Mag ik morgen met hem meekomen?"