Een paar minuten voor de kerkdienst zou beginnen, zaten de inwoners van de parochie rustig op hun stoel nog wat te praten.
Plotseling, en met een oorverdovend geluid verschijnt Satan met een duivelse lach voor het altaar.
Iedereen begint te schreeuwen en zet het op een lopen naar de uitgang, mensen worden bijna vertrappeld als de uitzinnige menigte zich een weg baant door de deur.
Algauw was de kerk helemaal leeg, uitgezonderd één oudere man die nog steeds rustig op zijn stoel zat, hij bleek zich niet bewust van de aanwezigheid van Gods ultieme tegenstander.
Satan stapte op de man af en zei: "Weet jij misschien niet wie ik ben?"
De man bleef ijzig kalm en antwoordde: "O, jawel hoor."
"Ben jij dan niet bang van mij?" vroeg Satan.
"Zeker en vast niet." zei de man.
"Weet je dan niet dat ik je kan doden door met mijn vingers te knippen?" vroeg Satan.
"Ik twijfel er niet aan." antwoordde de man op rustige toon.
"Besef je wel dat ik je kan verdoemen, martelen en kwellen en je voor eeuwig en altijd kan laten branden in mijn hel?" bleef Satan aandringen.
"Ja" antwoordde de man ijzig kalm
"En je bent nog steeds niet bang van mij?" lachte Satan duivels.
"Nee" klonk het vastberaden.
Verontrust en nieuwsgierig vroeg Satan: "En hoe komt het dan dat jij niet bang bent van mij?"
Kalmpjes zei de man: "Kerel, ik ben al 48 jaar met je zuster getrouwd."