Een belastingscontroleur komt de zaken van de rabbijn controleren. Hij merkt verwonderd op dat de rabbijn nog nooit inkomsten heeft aangegeven. In de synagoge ziet hij dat de rabbijn het afdruipend kaarsvet opvangt in blikken dozen en hij vraagt: "Wat doe jij met dat afgedropen kaarsvet?"
"Oh," zegt de rabbijn "dat vang ik op en ik stuur het naar de kaarsenfabrikant met een briefje. Daarop schrijf ik dat hij het mag recycleren en dat, als hij zich schuldig voelt, hij altijd een doos kaarsen mag sturen. Vermits de kaarsenfabrikant een lieve man is, stuurt hij mij dan soms wel eens een doos kaarsen toe".
Een beetje later heeft de belastingscontroleur een tweede vraag. "Ik zie dat jij in de keuken alle broodkruimels opvangt in een doos. Wat vang jij daar mee aan?"
"Oh dat ?" zegt de rabbijn "Dat bezorg ik aan de bakker met een briefje. Daarop schrijf ik dat hij de broodkruimels mag gebruiken om er een nieuw desembrood mee te maken en dat, als hij zich hierover schuldig voelt, hij mij steeds een brood mag sturen. En vermits de bakker een bijzonder vroom man is, stuurt hij mij soms wel eens een brood."
De belastingscontroleur begint het spelletje aardig door te hebben en besluit een laatste vraag, een strikvraag te stellen.
"Jullie Joden doen toch aan besnijdenis? Wat doen jullie dan met die afgesneden velletjes?"
"Oh dat?" zegt de rabbijn "Dat sturen wij naar de belastingen en soms sturen die mij dan wel eens een lul."