Een man komt het verzekeringskantoor binnen en vraagt of ze geen vacature hebben als verkoper.
"Sorry, we kunnen niemand gebruiken..." was het antwoord.
"U kunt het zich niet veroorloven om mij niet aan te nemen. Ik verkoop alles! Altijd en aan om het even wie!"
"Goed, we hebben een tweetal prospecten waaraan niemand iets heeft kunnen verkopen. Als jij erin slaagt om eraan te verkopen, al is het maar aan 1 van de twee, dan krijg je een job."
De man vertrok naar de bewuste adressen en kwam drie uren later terug. Hij overhandigde twee cheques, ééntje ter waarde van 2.000 EUR en één van 5.000 EUR.
"Hoe heb je dit in godsnaam voor elkaar gekregen?" vroegen ze in het kantoor.
"Ik heb het jullie toch gezegd, ik verkoop alles, altijd en aan om het even wie!"
"Heb je ook een urinestaal gevraagd?" vroegen ze.
"Is dat dan nodig?" vroeg hij.
"Voor elke verzekeringspolis van meer dan 2.000 EUR vereist de verzekeringsmaatschappij een urinestaal. Hier, neem deze twee potjes en haal nog vlug even een staaltje, dan zijn de verzekeringspolissen in orde."
De nieuwe verkoper bleef uren weg en net toen ze het kantoor wilden sluiten kwam hij binnen met twee emmers, één in elke hand. Hij zet de emmers neer op de grond en haalt de twee potjes uit zijn binnenzak en zegt: "Zo, hier is het staal van Mr. Janssens en dit hier is het staal van Mevr. Dewilde."
"Dat is prima," zeiden ze in het kantoor, "maar wat zit er dan in die emmers?"
"Kijk, op de terugweg passeerde ik langs de universiteit en zag dat er een bijeenkomst was van alle professoren, dus ben ik even gestopt en heb ze nog een groepsverzekering verkocht."