Spookrijder

Jolien speelt op het strand. Het is prachtig weer en de zon schijnt fel.

'Zet je zonnehoedje maar op Jolien, want anders kun je een zonnesteek oplopen', zegt mama.

Verbaasd ezegt Jolien: ' Hoe kan dat? De zon heeft toch helemaal geen stekels!'

Wat is roze en slingert door de jungle. 

De telefoon gaat en als er opgenomen wordt klinkt er een klein kinderstemmetje: "Hallo?"

"Kan ik je vader of je moeder spreken?"

"Die zijn er niet."

"Is er dan niemand anders thuis?"

"Ja, mijn zus"

"Mag ik haar dan even aan de telefoon?"

Een tijdje is het stil, dan klinkt het stemmetje weer: "Het spijt me meneer, maar ik kan haar niet uit de wieg tillen."

Na een lange dag zweten is een tapijtlegger eindelijk klaar met zijn werk. Hij wil even een koekje eten, maar hij kan de rol niet meer vinden. Onder het tapijt ziet hij een bobbel zitten. Hij heeft geen zin om de koekjes er onderuit te halen, dus hij stampt de bobbel plat. Dan komt de vrouw thuis en zegt tegen de man: 'Hier zijn uw koekjes en heeft u mijn cavia misschien gezien?'

Jantje komt van school en vertelt: ‘Mama, ik heb vandaag kookles gehad. Maar ik heb in plaats van meel heb ik per ongeluk zeeppoeder in het cakebeslag gedaan.’ Mama vraagt: ‘Oei, werd de juffrouw toen niet erg boos?’ ‘Nou en of’, antwoordt Jantje. ‘Ze stond te schuimbekken van woede.’